Czy folia PE jest właściwym rozwiązaniem na paroizolację nad niecką basenową? Jeżeli nie, to jakiego produktu użyć?

Jak dokonać łączenia folii PE, zastosowanej jako paroizolacja nad niecką basenową? Czy można zastosować płytę z wełny mineralnej dachowej przyklejoną do paroizolacji, i następnie papę podkładową klejoną do wełny? Pozwoliłoby to na wyeliminowanie łączników mechanicznych z całej technologii. Czy będzie to układ poprawny? Jaki klej zastosować?

Szanowny Panie,

Na bazie dotychczasowych doświadczeń dotyczących obiektów tego typu, pozwolę sobie na kilka uwag dotyczących technologii przyjętej w projekcie.

Elementem nośnym jest blacha trapezowa, ułożona na drewnianych-klejonych dźwigarach. Folia PE przyjęta jako paroizolacja w projekcie nie jest najszczęśliwszym rozwiązaniem. Bardzo zasadne było pytanie o możliwość sklejenia folii PE, co świadczy o świadomości co do konieczności uzyskania szczelnej membrany, natomiast ani nie jest to właściwy rodzaj paroizolacji, ani nie ma możliwości sklejenia tego materiału. Jedynym znanym mi sposobem jest zgrzanie ze sobą poszczególnych wstęg (ale czy grubość i warunki budowy pozwolą na taki zabieg? raczej nie). Klejenie przeróżnymi taśmami obustronnymi czy klejami jest również nieporozumieniem, ponieważ jest to tylko kwestia czasu, zanim takie połączenie się rozszczelni. Podobnie zwiększenie szerokości zakładów kompletnie nie jest zabiegiem pozwalającym na uzyskanie lepszej szczelności. Kolejnym elementem wpływającym na efektywność przyszłej paroizolacji są łączniki mechaniczne, które podziurawią ten ekran regularnie (3-4 szt. na m²).

Przytoczone fakty powodują, że, jak wspomniałem na wstępie – dla obiektu o którym mowa tego typu paraizolacja jest nieporozumieniem.

Prawidłowo zaprojektowana i wykonana paroizolacja powinna być ciągła na całej powierzchni stropodachu, i wykonana z materiału o dużej szczelności na przenikanie pary wodnej (tzn. o dużym oporze dyfuzyjnym), co chroni przegrodę przed penetracją pary wodnej i skutkiem w postaci kondensacji wilgoci w przegrodzie. W przypadku niecki basenowej i termoizolacji w postaci wełny mineralnej, kondensacja pary wodnej może spowodować obniżenie izolacyjności termicznej i trwałości przegrody, a także pogorszenie warunków higieniczno-sanitarnych i walorów estetycznych pomieszczeń pod stropodachem. Opór dyfuzyjny (m×h×hPa/g) materiału typu folia PE o grubości 0,2 mm wynosi około 66; folii aluminiowej grubości 0,02 odpowiednio 360; papy asfaltowej grubości 1,5 mm – około 120. Jak widać więc, w przypadku konieczności wykonania odpowiedzialnej paroizolacji warto skorzystać z materiałów bitumicznych, a najkorzystniej bitumicznych z wkładką aluminiową ze względu na ich wysoki opór dyfuzyjny.

Równie istotny jest sposób łączenia, aby wykonać szczelny ekran nad całą powierzchnią – więc albo papa zgrzewalna z wkładką aluminiową, albo samoprzylepna. Warto również zastanowić się nad alternatywnymi rozwiązaniami termoizolacji ze względów o których (niebezpieczeństwo zwilgocenia, duży ciężar itd.) wyżej, jak również możliwości klejenia samej wełny do jakiegokolwiek podłoża, czy wreszcie przytwierdzenia do jej powierzchni papy podkładowej.

Warto skorzystać z alternatywnych rozwiązań termoizolacji – na przykład płyt EPS lub PIR. Oba materiały są produkowane z powłokami przygotowanymi fabrycznie pod bezpośrednie krycie papą poprzez zgrzewanie, bądź bezpośrednio poprzez zastosowanie materiałów bitumicznych samoprzylepnych.

Czyli, odnosząc się do pytań zadanych na wstępie: w przypadku obiektów basenowych (czyli nad pomieszczeniami mokrymi o wilgotności powyżej 70% i ciśnieniu powyżej 16 hPa) powinniśmy stosować paroizolację o odpowiednim oporze dyfuzyjnym. Paroizolacja spełni swoje zadanie, jeśli będzie zapewniona ciągłość oraz uszczelnione styki. Na poprawnie wykonaną paroizolację układamy termoizolację – przyklejamy ją do podłoża, dlatego warto skorzystać z układu klejonego (a nie mocowanego mechanicznie). Termoizolacje które zaproponowałem przyklejamy za pomocą klejów poliuretanowych lub bitumicznych. Następnie warstwa papy podkładowej samoprzylepnej i wreszcie warstwa wierzchnia, którą zgrzewamy do podkładowej.

I już na koniec: nawet przy zastosowaniu innej niż wełna termoizolacji (nie chłonącej wody) pozwalającej na zastosowanie układu klejonego, po wykonaniu poprawnej paroizolacji – należy bezwzględnie pamiętać o zaprojektowaniu odpowiedniej wentylacji i przestrzeganiu reguł jej użytkowania w trakcie eksploatacji.